Dziecięce muzyczne ekspresje sprzyjają rozwojowi ważnych życiowych umiejętności

Kilkuletnie dzieci swoje aktywności ruchowe najchętniej wykonują przy muzyce. Proste układy taneczne lub piosenki z „pokazywaniem” stają się radosnym artystycznym przeżyciem. To trening koordynacji ruchowej i planowania motorycznego realizowany w formie zabawowej. Dzieci lubią też zajęcia, w których mogą używać przedmiotów wydających dźwięki. Metoda Carla Orffy doskonale sprawdza się w pracy z małymi dziećmi. Za najważniejsze elementy uznaje się śpiew i grę na prostych instrumentach muzycznych takich jak: bębenki, tamburyna, kołatki, dzwonki, trójkąty. Metoda ta kładzie nacisk na rozwijanie ekspresji muzycznej, liczy się rytm.

Zabawa w echo, czyli powtarzanie prostych sekwencji rytmicznych i melodycznych to ulubiona zabawa przedszkolaków i jednocześnie doskonałe ćwiczenie rozwijające pamięć, koncentrację, spostrzeganie i poczucie rytmu. Dziecko czteroletnie potrafi dłużej skupić się na zadaniu muzycznym. W milczeniu i z dużą uwagą potrafi słuchać muzyki. Wysłuchuje słowa piosenek, których chętnie uczy się na pamięć. Słowa początkowa są mniej ważne, często przekręcane.  W tym okresie rozwojowym śpiew staje się jedną z ważniejszych aktywności dziecka. Naturalna potrzeba tworzenia własnych improwizacji wokalnych jest dobrym treningiem aparatu artykulacyjnego, ekspresji i kreatywności. Dziecięce śpiewanie wyraża przeżycia i emocje. Budzi się zainteresowanie piosenkami z repertuaru dziecięcego. Warto zadbać o wartościowy materiał do słuchania, gdyż w tym etapie rozwoju kształtują się u dziecka: poczucie rytmu, wrażliwość na skalę dźwięków, słuch muzyczny.

Wielu rodziców zastanawia się czy zapisać swoje dziecko na lekcje gry na jakimś instrumencie muzycznym i kiedy to zrobić. Nauka gry daje wiele korzyści dla rozwoju dziecka. Pomaga kształtować takie umiejętności, które będą przydatne w różnych dziedzinach dorosłego życia. Zdolności muzyczne ujawniają się dość wcześnie. Już kilkuletnie dziecko może przejawiać wyższy stopień rozwoju słuchu muzycznego, poczucia rytmu i pamięci muzycznej. Należy pracować nad pobudzaniem i rozwijaniem tych zdolności. Naukę gry na dowolnym instrumencie muzycznym najlepiej rozpocząć w wieku szkolnym. W młodszym wieku dziecka, kontakt z żywą muzyką i różne formy muzykowania powinny mieć charakter zabawowy.

Lista korzyści płynących z nauki gry na dowolnie wybranym przez dziecko instrumencie muzycznym jest długa i warto się z nią zapoznać.

Gra na instrumentach muzycznych mobilizuje do koncentracji uwagi. Podczas doskonalenia jakiejś frazy muzycznej, dziecko trenuje umiejętność skupiania uwagi na zadaniu przez określony czas. To jest również trening pamięci. Ćwiczenia gry na instrumencie poprawiają planowanie motoryczne, sprawność manualną, płynność i precyzję ruchów dłoni, koordynację pracy oka, ręki i słuchu. Są wielozmysłową stymulacją. Dziecko ćwiczy cierpliwość poprzez wytrwałość i skupienie w czasie wprawek muzycznych. Kreuje się piękna cecha charakteru jaką jest wola pracy nad wybranym zadaniem. Cecha bardzo przydatna w dorosłym życiu. Młodzi muzycy chętnie prezentują swoje umiejętności i osiągnięcia przed rodzicami, rówieśnikami i szerszą publicznością. To wzmacnia wiarę we własne siły, zachęca do dalszej pracy nad sobą, daje poczucie własnej wartości, podnosi samoocenę. Rozwija wyobraźnię, kreatywność i odwagę do ekspresji artystycznej. Obcowanie z żywą muzyką ułatwia kontakty społeczne i umiejętności komunikacyjne. To dobra okazja do treningu prawidłowych zachowań społecznych, wystąpień publicznych i otwartości na ekspresję artystyczną własną i innych. Muzyka może stymulować procesy leczenia. Moje własne obserwacje nasuwają mi skojarzenie, że dzieci uczące się gry na jakimś instrumencie lepiej radzą sobie z nauką matematyki i języków obcych. W wielu systemach edukacyjnych, między innymi w Szwajcarii, kładzie się duży nacisk na umuzykalnianie i naukę gry na instrumentach muzycznych, zwłaszcza w początkowych etapach nauczania. Doświadczenia muzyczne działają pobudzająco na intelekt i ułatwiają wysiłki twórcze również w innych dziedzinach życia. Warto umieć grać na jakimś instrumencie. Czy można się z tym nie zgodzić?

Źródło:

• Jean Ayres, Dziecko, a integracja sensoryczna, Gdańsk 2015
• Maria Borkowska, Kinga Wagh, Integracja sensoryczna na co dzień, Warszawa 2010
• Maria Żebrowska, Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży, Warszawa 1986
• https://www.nhs.uk/start4life