Jeśli w atmosferze twojego domu rodzinnego dominowały: pesymizm, dążenie do ideału i tłumienie emocji, pomyśl, czy nie przenosisz tego do swojej nowej rodziny, którą stworzyłeś.
Często, wbrew wcześniejszym założeniom, powielamy schematy z własnego dzieciństwa. Warunki, w których kształtuje się osobowość dziecka rzutują na jakość dorosłego życia.
Są domy, w których obowiązuje sztywny zestaw zasad i przekonań dotyczących osiągnięć i dobrego zachowania. Wszyscy są nadmiernie czujni, że coś może pójść nie tak. Panuje negatywne nastawienie do rzeczywistości. Promuje się dążenie do ideału. Tłumi emocje.
Warto podjąć autorefleksję, czy oby nie jesteśmy nieświadomymi nosicielami takich zasad.
Dziecko wychowujące się w takiej atmosferze może w życiu dojrzałym kierować się, wynikłymi ze swoich wczesnych doświadczeń, dysfunkcyjnymi schematami. Oto przykłady:
Negatywizm
Masz pesymistyczne nastawienie do rzeczywistości. Często narzekasz. Skupiasz się na przykrych sytuacjach i odrzucasz pozytywne doświadczenia. Snujesz katastroficzne wizje dotyczące przyszłości. Odczuwasz paraliżujący lęk przed popełnieniem błędu w kluczowych sprawach. Nadmiernie zamartwiasz się i jesteś wyczulony na najmniejsze przejawy zagrożenia.
Zahamowanie emocjonalne
Obawiasz się krytyki, zawstydzenia, porzucenia. Nadmiernie kontrolujesz emocje. Boisz się utraty panowania nad nimi. Odczuwasz przymus hamowania złości, radości, agresji, pobudzenia seksualnego, wyrażania potrzeb i spontanicznej zabawy. Jesteś spięty.
Nadmierne wymagania
Towarzyszy ci stałe poczucie, że jesteś niewystarczająco dobry. Dlatego starasz się ciągle spełniać wygórowane wymagania i mieć świetne osiągnięcia. W ten sposób masz nadzieję na uniknięcie krytyki innych osób. Możesz popadać w perfekcjonizm, sztywność stosowania zasad z różnych dziedzin życia. Jesteś bardzo krytyczny wobec siebie i innych. Ten schemat pozbawia cię cieszenia się życiem, swobodnego odpoczynku, nawiązywania i podtrzymywania relacji.
Schemat bezwzględnej surowości
Łatwo wzbudzić w tobie gniew. Stajesz się wtedy niecierpliwy i karzący. Uważasz, że za każdy błąd powinno się surowo karać. Nie potrafisz wybaczać sobie i innym. Masz trudności z wejściem w perspektywę i emocje drugiej osoby. To utrudnia rozwinięcie inteligencji emocjonalnej i umiejętności mentalizacji.
Jeśli chcesz wiedzieć jak podchodzić do błędów popełnianych przez dziecko, kliknij tutaj.
Jeśli zastanawiasz się, czy warto przyznać się przed swoim dzieckiem do własnego błędu kliknij tutaj.
Źródło:
Young J.; Klosko J. S.; Weishaar M. E.; Terapia schematów. Przewodnik praktyka; Wyd: GWP; 2020
Najnowsze komentarze