Bowlby oraz kontynuatorka jego badań Mary Ainsworth wyróżnili następujące 4 style przywiązania.
- Bezpieczny
- Lękowo-unikający
- Zdezorganizowany
- Ambiwalentny
Dzisiaj pierwszy z nich. Kolejne w następnych publikacjach.
Bezpieczny styl przywiązania
Bezpieczny styl przywiązań jest najbardziej pożądany w okresie dzieciństwa, jak i w dorosłości. Osoby z tym stylem potrafią zbudować zdrowe relacje. Mają adekwatną dobrą samoocenę i nie boją się bliskości.
Jak rozwija się bezpieczny styl przywiązania?
Bezpieczne przywiązanie rozwija się, gdy dziecko ma opiekuna, który:
Jest konsekwentny i przewidywalny w kontaktach z dzieckiem.
Jest responsywny na aktywności dziecka z akceptacją i troską.
Daje poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji.
Wspiera samodzielność, ale jest dostępny dla dziecka w każdej chwili.
Dzięki temu dziecko uczy się, że:
Może ufać innym i otrzymywać wspieracie.
Jest wartościową i odrębną jednostką obdarzoną akceptacją i miłością.
Może swobodnie eksplorować świat, bo ma bezpieczne środowisko.
Jak bezpieczny styl przywiązania przejawia się w dorosłości?
Osoby z bezpiecznym stylem przywiązania:
Czują się komfortowo zarówno w bliskich relacjach jak i w innych sytuacjach społecznych.
Potrafią wyrazić emocje i sposób otwarty.
Mają adekwatną samoocenę i nie boją się odrzucenia.
Budują pełne zaufania związki i nie boją się zaangażowania
Nie uciekają od konfliktów – potrafią je rozwiązywać w sposób konstruktywny.
Mają poczucie autonomii.
Jak przeciwdziałać skutkom braku bezpiecznego stylu przywiązania?
Jeżeli ktoś dorastał w środowisku, które nie sprzyjało bezpiecznemu stylowi przywiązania, nadal może nad nim pracować. Kluczowe kroki to:
- Świadomość swoich wzorców przywiązania.
- Praca nad samooceną i poczuciem własnych wartości.
- Nauka zdrowej komunikacji i wyrażania emocji.
- Budowa zaufania w relacjach.
- Terapia lub praca z psychologiem, jeśli wzorce są głęboko zakorzenione.
źródła:
Bowlby, J. (1969/1982). Attachment and Loss: Vol. 1. Attachment . Nowy Jork: Basic Books.
Ainsworth, MDS, Blehar, MC, Waters, E. i Wall, S. (1978). Wzory przywiązania: Psychologiczne studium dziwnej sytuacji . Hillsdale, NJ: Erlbaum.
Hazan, C. i Shaver, PR (1987). Miłość romantyczna postrzegana jako proces przywiązania. Journal of Personality and Social Psychology, 52 (3), 511–524.
Dodaj komentarz